அன்பின் சிறிய கன்றுகள்
வேர் விட்டு வளர்ந்தன
சற்றே பெரிய மரங்களாய்...
ஒவ்வொரு மரத்திலும்
ஒரு இனிய பெயர்...
சில ஆழமாய் நின்று
பல கிளைகளுடன் கூடி
நிழல் தந்து காக்க,
மேலும் சில....
ஒரே மரமாய் உயரமாய்
விண்ணை முட்டி நின்று,
மழை காற்றுக்கு
வளைந்து, நிமிர்ந்து
என்றைக்கும் மறவாத
நினைவுகளோடு
எப்போதாவது வெறுத்த
ஒவ்வாத நினைவுகள்
பல உதிர்ந்தன சருகுகளாய்
கொஞ்சம் குப்பைகள் சேர
கூட்டி அள்ளி குவித்து
தீயிட்டதில் கொஞ்சம் புகை
அல்லன போய் நல்லன நின்று
என் தோட்டம் சுத்தமாகியது
வசந்த்தின் வருகைக்கு
மீண்டும் தயாராகி
உள்ளத்தில் தென்றல் வீசும்
புதிய பெயர்களுக்கான
மரக்கன்றுகள் நடுவதற்கு.